โดนแฟนทิ้งจะดีใจหรือเสียใจดี

[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้ช+ช



ผมพึ่งโดนแฟนทิ้งมาครับ งง อยู่เลยอยากจะรู้ความรู้สึกของคนอื่นบ้างว่าคิดแบบไหน
เรื่องมีอยู่ว่า ผมกับแฟนผม (ผู้ชายนะครับ^^) ครบกันมาสามปีกว่าๆ ช่วงสองปีแรกเรียนด้วยกันอยู่ห้องเดียวกันอยู่บ้านก็บ้านเดียวกัน(คือผมไปอยู่บ้านมันนะ)ไปไหนมาไหนด้วยกันตลอดอยู่ด้วยกันตลอดเวลามันเลยทำให้ผมรักมันมากมั้งไม่เคยคิดนอกใจเลยแม้แต่ครั้งเดียวต่างจากมันที่ตั้งแต่เริ่มมันแทบไม่เคยมีผมคนเดียวเลยทุกครั้งที่ผมจับได้มันจะทุกอย่างอ้างทุกเหตุผลถ้าไม่มีหลักฐานไม่ได้กินมันหรอกครับประมาณนี้ แต่ถ้าคือทุกครั้งที่จับได้จะเริ่มทะเลาะกันแรงขึ้นเรื่อยๆ แทบทุกครั้งที่ทะเลาะกันมันจะไล่ผมออกจากบ้าน หลายครั้งมาก แต่ผมก็ให้อภัยมาตลอดคือรักมากเกินไปก็ว่าได้ หลังจากสองปีเราเรียนจบผมต้องหางานทำส่วนมันได้รับราชการทหารอยู่ที่บ้านมัน ผมเองก็พยามหางานแถวบ้านมันแต่ก็ไม่ได้เลยผมได้งานอยู่อีกจังหวัดนึงคือไปกับได้ แต่ก็ไกลพอสมควร การที่ผมลำบากมันทำให้ผมได้เห็นอะไรหลายๆอย่าง ผมกับมาจากทำงานต้องเดินเข้าบ้านประมาณหนึ่งกิโลกว่าๆ เพราะเขาไม่ค่อยอยากออกมารับเพราะผมกับมาก็สี่ห้าทุ่มมีวันนึงผมกับมาถึงฝนตกรินๆผมก็โทรไปหามันบอกว่าฝนตกมารับหน่อยสิแต่คำตอบที่ได้คือฝนตกเดินเข้ามาเองเลย ผมสตั้นไปประมานสามวิ โอเครงั้นเขาเดินเข้าไปเอง ครั้งนึงผมกับมาถึงเร็วนัดกันไว้ว่าจะไปเดินตลาดนัดคลองถม ผมมาถึงโทรหามันบอกว่ารอก่อนทำธุระอยู่ผมยืนรอประมานชัวโมงกว่าโทรหาอีกทีมันบอกว่ายังไม่เสร็จกับบ้านก่อนเลยผมก็เลยนั่งรถกับบ้านนั่งรอทันอยู่ที่หน้าร้านของพ่อแม่มันที่เห็นคือมันนั่งรถมากับคนอื่นพอเห็นผมนั่งรออยู่มันกับขับเลยไปทั้งๆที่จะจอดอยู่แล้วผมก็โอเครมันบอกไม่ได้เป็นไรกันยังมีอีกหลายเรื่องเลย ผมไม่สบายมันแทบไม่เคยซื้อยาให้กิน มันไม่เคยเก็บรูปผมไว้ในโทรศัพท์ ไม่เคยแสดงออกให้ใครได้รู้ว่าผมกับมันเป็นไรกัน ไม่เคยให้ของขวัญแม่แต่อย่างเดียว วันนี้มันทำเซอร์ไพผมด้วยการโพสต์รูปคู่กับผู้ชายคนนึงแล้วบอกว่า ผู้ชายคนนี้ดีตลอด 24 ชั่วโมง อยากจะหยุดเวลาเอาไว้ที่ตรงนี้ คือแบบทั้งๆที่ผมกับมันยังไม่ได้เลิกกัน พอผมเห็นผมสตั้นไปประมาณห้านาที คือแบบสั่นไปทั้งตัว ตั้งสติหาหลักฐานที่เจอคือคลังรูปที่ไอโฟนมันจะอัพขึ้นไอคาวไว้เขาดูมีความสุขกันมากมีทั้งกอดหอม มีทั้งคลิปร้องเพลงหวานซึ้ง ผมนี้สตั้นไปอีกครึ่งชัวโมง ตัดสินใจโทรหา คำถามแรกคือ

ผม.ทำไมทำแบบนี้กับกู
มัน.ทำอะไร
ผม.ไม่คิดจะบอกอะไรกูก่อนเลยหรอ
มัน.บอกอะไร จำเป็นด้วยหรอ
ผม.ทำไมเี้ยจังวะ
มัน.กูยอมรับว่ากูเี้ย
ผม.ทำไมทำแบบนี้วะ
มัน.กูขอโทดนะกูเหงา ไม่สนใจกูเลย กูขอมีใหม่เหอะนะ
ผม.อึ่ง อืม กูขอให้โชคดีนะ
มัน.ทำไมที่ผ่านมาถึงไม่สนใจมัน
ผม.เงียบ (คิดในใจ กูถูกหรอกมามากแล้วนะ จะไม่ง้อกูหน่อยหรอ ที่กูไม่สนใจเพราะกูอยากให้สนใจกูบ้างแค่นั้นเอง) ไม่กล้าพูดออกไปหรอกครับ บางคำอยากจะพูดจะตายแต่อ้าปากไม่ขึ้น ง่ายๆเหมือนกับคนที่อยากจะบอกรักแม่นั้นแหละครับ
แล้วผมก็วางสายไป

ผมยอมรับว่าพักหลังนี้เราไม่ได้อยู่ด้วยกันผมแทบไม่เคยโทรหา หรือคุยกับมันเลย เพราะผมเอาแต่ถือทิถิ กลัวเสียฟอมแต่อยากให้เขาหันมาสนใจแล้วก็ใส่ใจผมบ้าง ทุกคำพูดที่ผมพูดผมทำตามทุกอย่างไม่ว่ามันจะขออะไรผมทำให้เสมอ อยู่กรุงเทพ มันบอกว่ามาหาหน่อยผมก็กับไปหามันแต่สิ่งที่มันพูดมันกับไม่เคยรักษาสัญญาเลย มันเป็นแบบนี้หลายครั้งมากผมเริ่มเก็บไว้ทีละนิดจนมันรู้สึกแน่นไปหมด อยากแค่ให้มันทำอะไรสักอย่างที่มันบอกว่าจะทำให้ ผมรอคิดว่ามันจะทำอะไรที่สัญญากันไว้สักอย่าง เอาง่ายๆผมอยากได้อะไรากมันบ้างอยากรู้สึกดีใจจากสิ่งที่มันทำให้ แต่แล้วมันก็ผ่านไปมันมีคนอื่นส่วนผมก็แค่เสียใจ

ตอนนี้ผมบอกเลยว่า รักมัน และรักมาก
เคยดูละครแล้วไม่เข้าใจรักแล้วทำไมปล่อยให้คนอื่นเอาไป
เจอกับตัวเอง ถ้าคนที่เรารักขอไม่ว่าอะไรเราก็ให้ได้แม้แต่ขอเลิก หรือ มีคนอื่น ทั้งที่ในใจต้องให้จะเป็นจะตาย

ความรักมันแปลกดีเนอะว่าไหมครับ